Rust aan je hoofd: 14 luxe noise cancelling koptelefoons vergeleken

Geluidskwaliteit

Mocht je de allerbeste geluidsweergave belangrijk vinden, dan kun je op voorhand misschien toch beter kiezen voor een ‘normale’ bedrade koptelefoon. Niet alleen slokken de extra features waarover deze modellen met actieve ruisreductie beschikken ruimte op in het budget, die ook aan een beter akoestisch ontwerp had kunnen worden besteed; ook zijn bluetooth en ANC zelf al geen recept voor de allerbeste klank. Dat wil niet zeggen dat het gehele testveld tegenvalt qua geluidsweergave, enkel dat je voor (veel) minder geld een 'gewone' koptelefoon kunt aanschaffen die even goed klinkt, of voor hetzelfde bedrag een model met een nog mooier geluid.

Geluidsmetingen

Zoals gezegd meten we alle koptelefoons uitgebreid door op onze testopstelling, die bestaat uit een ‘testhoofd’ van piepschuim met daarin een hoogwaardige microfoon, geplaatst in een (zoveel mogelijk) geluidsdichte ruimte. We spelen vervolgens een serie voorgedefinieerde tonen af via de hoofdtelefoon en analyseren de weergave met behulp van gespecialiseerde software.

De bovenstaande reeks grafieken geeft een indruk van de gemiddelde standaardafwijking in de frequentierespons voor alle geteste koptelefoons. Naast de gemiddelde afwijking over het hele bereik van het menselijk gehoor (ongeveer 20 Hz tot 16 KHz) vind je ook de gemiddelde afwijkingen uitgesplitst voor de basweergave (circa 20 Hz tot 200 Hz), de middentonen (200 Hz tot 4000 Hz) en de hoge tonen (4000 Hz tot 16 KHz). De Audio-Technica ATH-ANC900BT en Bowers&Wilkins PX7 noteren een opvallend hoge afwijking in de basweergave, maar dat komt doordat beide modellen het geluid beneden een bepaalde frequentie simpelweg geheel afkappen. In praktijk zul je dat waarschijnlijk niet opmerken.

De grafiek hieronder laat zien hoeveel last de koptelefoons hebben van harmonische vervorming. Ook hier geldt in principe, hoe kleiner de afwijking, des te beter. Hier noteert de Bose NC 700 een opvallend hoge afwijking; hoewel we diverse hertesten hebben uitgevoerd, bleef deze koptelefoon in het middengebied een erg hoge vervorming noteren.

Praktijktest

Naast een serie geluidsmetingen hebben we alle koptelefoons uiteraard ook in praktijk beproefd. Voor deze luistertest hebben we zoveel mogelijk verschillende muziekgenres aan bod laten komen, om zo een goede indruk te krijgen hoe het testveld zich tot elkaar verhoudt.

De nieuwe Sennheiser Momentum 3 is van deze veertien modellen misschien wel de best klinkende koptelefoon, zij het zeker niet de meest neutrale. Net als de voorganger biedt de derde Momentum een warme klank met een duidelijk aanwezige bas. Dat wordt voor muziek die al basrijk is soms bijna te veel van het goede, maar doordat de boost beperkt blijft tot de allerlaagste tonen, gaat de bas zelden vervelend overheersen. De middentonen en hoge tonen klinken bovendien vrij natuurlijk, zonder al te grote afwijkingen in de frequentierespons, zodat instrumenten en stemmen realistisch en gedetailleerd overkomen. Hoewel zeker niet de meest neutrale koptelefoon, klinkt de Sennheiser Momentum 3 wel erg goed. Ook de Sony WH-1000XM3 klinkt duidelijk warmer dan neutraal, maar bij dit model zou je de geluidsweergave eerder kunnen omschrijven als een warme deken: aangenaam om voor langere tijd naar te luisteren, maar met minder dynamiek. Hoge tonen verdwijnen een beetje naar de achtergrond en bij sommige nummers klinkt de WH-1000XM3 haast alsof er een wollen deken over de speaker ligt. Heb je geen neutrale referentie bij de hand, dan valt dat misschien niet onmiddellijk op, doordat hoge tonen wel gebalanceerd worden weergegeven. Bovendien doet de WH-1000XM3 ook goede zaken als het op detailweergave en gelaagdheid aankomt.

De Sony WH-1000XM3 heeft een erg 'comfortabele' warme klank, wat wel ten koste kan gaan van de dynamiek.

Grappig genoeg bieden de twee andere koptelefoons die Sony en Sennheiser voor deze test instuurden, respectievelijk de WH-H910N en de PXC550-II, een heel andere signatuur dan de tegenstrever uit dezelfde stal. Bij de overstap van Momentum 3 naar PXC550-II valt bijvoorbeeld op dat bastonen veel beheerster worden weergegeven, terwijl de WH-H910N hoge tonen veel duidelijker naar voren laat komen dan Sony’s topmodel. De midrange is bij beide modellen netjes gebalanceerd, wat vooral het model van Sony koppelt aan een relatief breed geluidsbeeld. Wel is sprake van een net wat ongelijkmatiger frequentierespons in de hoge tonen. Zoals bij wel meer testdeelnemers zit rond 6 KHz een piek in de respons, waardoor er soms een onnatuurlijk scherp randje aan het geluid zit. Een drumstel speelt bijvoorbeeld net wat te hard boven de rest van de instrumenten uit. Echt storend aanwezig is dat bij dit duo ook weer niet.

Op het vlak van geluidsweergave heeft Bose bij de NC700 geen vooruitgang geboekt. Fans van een neutraal geluid kunnen eveneens terecht bij Bose – we schreven eerder al over de QuietComfort 35 II dat hij over het geheel genomen minder afwijkingen in de respons vertoonde dan de concurrent van Sony, de WH-1000XM3. In verhouding met de nieuwe tegenstrevers, ook de modellen van andere fabrikanten, is de indruk echter wat minder florissant. Niet in de minste plaats omdat Bose geen vooruitgang heeft geboekt op het vlak van audioweergave met de nieuwe NC700. De basweergave van de NC700 blijft net wat meer achter in de laagste tonen, terwijl de pieken in het hoog nog wat duidelijker aanwezig zijn, waardoor het geluid ‘scherper’ en minder realistisch klinkt. Plantronics’ Voyager 8200UC heeft van alle koptelefoons misschien wel de meest neutrale weergave, met een goede separatie van instrumenten. Stemmen klinken gedetailleerd en realistisch, wat natuurlijk ook wel mag voor een koptelefoon die specifiek op conferencing-doeleinden is gericht. De grote ‘maar’ bij dit model is de bas: die is net als bij de Momentum 3 juist niet neutraal maar erg versterkt. Bij de Voyager 8200UC is de weergave bovendien veel minder strak gedefinieerd. Daardoor gaan lage tonen snel wat wollig klinken. Voor bellen is dat niet zo’n probleem, maar voor een muziekje wel een minpunt.

De Bose QuietComfort 35 II klinkt over het geheel genomen neutraler dan sommige concurrenten, maar de detailweergave is minder goed.

De Jabra Elite 85h en Bowers&Wilkins PX7, die qua design op elkaar lijken, hebben ook in het geluid iets van elkaar weg. Zo is de frequentierespons bij beide goeddeels neutraal, terwijl stemmen soms ietwat nasaal klinken door een piek rondom 1 KHz. Ook dit duo biedt weer een versterkte basweergave, al zijn de lage tonen minder sterk aangezet dan bij de Momentum 3. Detailweergave en gelaagdheid in het geluid zijn goed, al komt de Elite 85h wat opener over dan de PX7. Hoge tonen worden bij de koptelefoon van Bowers&Wilkins wat naar de achtergrond gedrukt, waar de Jabra soms wat fel klinkt in de hoge tonen. Geen van beide bieden een bijster weids geluidsbeeld.

Wie houdt van wat meer 'treble', heeft aan de ATH-ANC900BT een goede koptelefoon.

Wie houdt van ‘aangezette’ hoge tonen, zou de Audio-Technica ATH-ANC900BT eens kunnen beluisteren. Net als op de ‘normale’ koptelefoons van het merk met een V-vormige respons, worden de hoge tonen wat harder afgespeeld dan neutraal. Bij de ATH-ANC900BT blijft de bas echter wat achter, wat resulteert in een wat dunne klank. Nog meer hoge tonen biedt de Denon AH-GC30, maar bij dit model worden de hoogste tonen niet alleen hard, maar ook vrij ongelijkmatig weergegeven, wat leidt tot een onrealistisch ‘scherp’ geluid. Daardoor blijft ook de indruk van detail en gelaagdheid achter, terwijl het op zich relatief neutrale middengebied naar de achtergrond verdwijnt. Bastonen worden wel stevig, maar ook wat wollig weergegeven, wat een negatieve impact heeft op de dynamiek.

Onder de streep zouden we alleen de Skullcandy Crusher ANC lager waarderen als het aankomt op de geluidsweergave. Dat komt in eerste plaats door de ruis die de ANC-functie produceert, die zelfs storend aanwezig is wanneer er een muziekje wordt afgespeeld. Niet alleen de echte bastonen, maar ook het laagste gedeelte van de middentonen is versterkt, wat een boemerige weergave oplevert. Door middel van de functie ‘Sensory Bass’ kun je de bas nog verder opschroeven: wanneer je de slider op de linkeroorschelp omhoogschuift, gaat er iets in de oorschelp meetrillen om de indruk van lage tonen te versterken. Met 'Sensory Bass' op maximale intensiteit trilt de Crusher ANC zowat van je oren af. Dat wordt al snel overdreven voor moderne muziek, waarbij het ding op maximale intensiteit zo ongeveer van je oren aftrilt bij een basrijke opname. Voor wie dat grappig vindt is de Crusher ANC wellicht het overwegen waard; muziekliefhebbers kunnen beter verder kijken.

De compacte Beats Studio3 heeft een aangezette basweergave - al biedt Skullcandy met 'Sensory Bass' nog (veel) meer laag.

De AKG N700NC en Beats Studio3 tot slot, bespraken we al eens eerder uitgebreid. De koptelefoon van AKG biedt een geluidsweergave waarin met name de middentonen een beetje overheersen; bij Beats is dat (logischerwijs) de bas. Hoge tonen verdwijnen een beetje naar de achtergrond, waardoor de koptelefoons vrij gesloten klinken – de WH-1000XM3 die ook een wat achterblijvende hoogweergave vertoont, heeft daar veel minder last van.