Zonder bril
Er zijn dus drie veel gebruikte manieren om met een bril 3D te kunnen kijken op een monitor of TV. Elk van de besproken technologieën heeft zo zijn eigen voor- en nadelen, maar alleen al het feit dat het verplicht is om zo'n bril op je hoofd te zetten, wordt alom gezien als het grootste nadeel. Iedereen is het er wel over eens dat op de lange termijn alleen een technologie die zonder bril werkt enige kans van slagen heeft om massaal te worden ingezet. Verschillende bedrijven werken vaak al tientallen jaren aan technieken om zonder bril naar een scherm te kijken en toch overtuigend 3D te kunnen zien. In jargon spreekt men dan over auto-stereoscopisch. Er zijn inmiddels verschillende implementaties op de markt verkrijgbaar, maar zoals te verwachten zitten er altijd één of meerdere adders onder het gras.
Een van de eerste technieken die werd ingezet bij brilloze 3D-schermen was een zogeheten parallax barrier. De werking ervan wordt duidelijk getoond in figuur 2: voor een normaal TFT-paneel wordt in verticale richting een raster geplaatst, dat ervoor zorgt dat het linkeroog alleen de even pixel-kolommen en het rechteroog alleen de oneven pixel-kolommen kan zien. Door het ene beeld alleen op de even kolommen te zetten en het andere beeld alleen op de oneven kolommen, kun je ervoor zorgen dat beide ogen een verschillend beeld en daarmee een juiste 3D-weergave te zien krijgen. De werking is in feite prima, maar het grote aantal nadelen van dergelijke schermen weegt eigenlijk niet op tegen het ontbreken van het brilletje. Om te beginnen raak je natuurlijk de helft van de horizontale resolutie kwijt. Belangrijker nog is dat de barrière een groot gedeelte van de lichtopbrengst van het scherm tegenhoudt. De beeldkwaliteit is zodoende bijzonder matig. Daarnaast werkt de technologie alleen als je recht voor het scherm gaat zitten en vanaf de juiste afstand bekijkt. Voor TV's is de technologie dus echt onbruikbaar en met meerdere mensen tegelijkertijd kijken zit er helaas ook niet in.
Ondermeer Sharp heeft in het verleden een aantal 3D-monitoren op basis van de parallax barrier technologie geproduceerd. Hierbij maakte het ook gebruik van LCD-technologië om de barrière te maken. Hierdoor kon, wanneer het scherm in 2D-modus gebruikt werd, het raster automatisch weggehaald worden. Inmiddels kunnen we deze technologie afschrijven als hopeloos ouderwets.
Bij parallax barrier 3D-schermen zorgt een speciaal raster ervoor dat
de pixelkolommen van het achterliggende TFT-scherm om-en-om voor het
linker en rechter oog onzichtbaar zijn.
